Korfbaloefeningen voor a jeugd
De kinderen gaan oefenen met het nemen van vrije ballen en strafworpen. De kinderen staan in tweetallen bij een korf. Ze nemen om de beurt een strafworp en nemen er in totaal 6. Aan het eind schrijven ze op hun papier hoeveel ze raak geschoten hebben.
De kinderen staan in tweetallen bij een korf. Er wordt een afstand genoemd waar de pylon moet staan. De kinderen schieten afhankelijk van de leeftijd een bepaalde tijd en tellen de doelpunten. Wie scoort het meeste doelpunten?
Dit spel doe je met de gehele groep.
De groep staat achter elkaar, achter een pion op 5 meter afstand van de paal.
Er zijn twee ballen, de voorste schiet de bal. De persoon erachter schiet er meteen achter aan en als die scoort voordat de persoon ervoor scoort, gaat de voorste persoon eruit etc.
Organisatie
We zetten vier pionnen/dopjes op 5 meter afstand van elkaar. Dan houd de trainer bij hoelang ze moeten lopen.
Variant
10 seconde sprint.
15 seconde rust.
10 seconde sprint.
15 seconde rust.
15 seconde sprint.
20 seconde rust.
15 seconde sprint.
20 seconde rust.
20 seconde sprint.
25 seconde rust.
20 seconde sprint.
25 seconde rust.
30 seconde sprint.
EINDE!
Maak 5 rijen hoedjes, elke rij heeft een eigen kleur
Laat de spelers joggen tussen de hoedjes. Roep na ongeveer 10 seconden een kleur en de spelers moeten sprinten naar de hoedjes met de juiste kleur. De speler die als laatste bij het hoedje aankomt krijgt een strafpunt. Bij 5 strafpunten moet de speler 5 push-ups doen en begint daarna weer op 0 strafpunten
Bij oefenen van 1:1 duel voor de aanvaller is de rol van de verdediger heel belangrijk. Door zijn doen of laten dwingt hij de aanvaller tot een bepaalde actie. Doseer de verdedigers om de aanvaller gefaseerd de techniek en vooral timing aan te leren.
Het aanspeelbaar blijven is niet zo moeilijk als de aanvaller groter is dan de verdediger, de bal kan eenvoudig hoog worden aangespeeld. Bij kleinere aanvallers is het moeilijker, overheen spelen is vaak een boogbal die achter de aanvaller wordt geplaatst. Door te bewegen in de breedtelijn voor de korf moet de aanvaller zien los te komen.
De organisatie is in drie- of viertallen een vaste functieverdeling, 1 of 2 aangevers, een aanvaller en een verdediger. Oefeningen duren steeds 45 seconden.
Oefening 1
De aanvaller komt zoveel mogelijk tot schot, elk soort schot is toegestaan. De verdediger volgt alleen, hij blokkeert de schoten of het aangeven niet.
Oefening 2
De verdediger probeert alle afstandschoten te blokkeren. De aanvaller kan doorloopballen nemen. Als de verdediger niet voldoende nadert kan het schot alsnog worden genomen.
Oefening 3
De verdediger gaat de doorloopbal onmogelijk maken door een veilige afstand in acht te houden. De aanvaller zal meer gaan schieten.
Het zal blijken dat de aanvaller steeds verder bij de korf vandaan komt te staan, waardoor de schoten aan kwaliteit inboeten. De aanvaller moet de tegenstander eerst opzoeken en als de afstand klein genoeg is een uitwijkbeweging maken. Het opzoeken van de tegenstander gaat het eenvoudigst door te doen alsof er een doorloopbal wordt genomen, dus hoog looptempo.
Oefening 4
De aanvaller speelt samen met de aangever(s) en kan geduldig zoeken naar de goede kans. Binnen de tijd mag de aanvaller drie kansen creëren. De aanvaller leert dat niet elke kans moet worden genomen.
Oefening 5
De aanvaller krijgt de opdracht tweemaal te scoren in 45 seconden, in welke vorm dan ook.
In de voorgaande oefeningen heeft de verdediger zich slechts beperkt tot het voorkomen van schieten. De oefeningen kunnen worden herhaald waarbij de verdediger het aanspelen belemmert. De aanvaller moet nu reageren en moeite doen om aanspeelbaar te zijn en te blijven. Na het ontvangen van de bal is er vaak ruimte voor een schot.
Oefening 1
Een aangever onder de korf met bal, een afvanger achter de korf en de aanvallers voor de korf op acht meter. De aanvaller neemt een afstandschot uit beweging, willekeurig links of rechts. De aangever sluit aan bij de aanvallers, de afvanger wordt aangever en de aanvaller wordt afvanger.
Wat kun je zien?
- Roulatie van rollen kost gewenning.
- Niet iedere speler weet waar vandaan hij kan schieten.
- Spelers hebben moeite bij het afvangen om in te schatten waar de bal komt.
- Het werpen naar een lopende aanvaller gebeurt onnauwkeurig.
- Timing van de lichaamshouding van de aanvaller voor het schot. Het is pas goed als de schutter staat op het moment dat de bal gevangen wordt. Staan betekent: frontaal in de richting van de korf staan, neus en navel wijzen richting paal en de voeten staan in een lichte spreidstand.
- Het vangen van de bal bij de schutter gebeurt in twee fasen, ten eerste wil de schutter de bal bemachtigen, daarna wordt de bal goed in de handen genomen om een schot te kunnen lossen. Het is pas goed als na het vangen direct een schot kan worden ingezet. Let dus op de juiste vanghouding van de handen alvorens het schot wordt ingezet.
Oefening 2
Als vorige oefening, maar na het schot blijft de schutter wachten tot de bal is afgevangen en neemt een doorloopbal. De afvanger vangt ook de doorloopbal af.
Wat kun je zien?
- Het geduldig wachten na het schot, terwijl de schutter in beweging is, is moeilijk voor de schutter omdat de concentratie al gaat naar de doorloopbal. Het schieten is dan slechts een beurt invullen en geen poging om te scoren. Concentratie van het schot betekent ook het volgen van de bal nadat deze is losgelaten.
- Het afvangen van het schot, aangeven van de doorloopbal en afvangen van de doorloopbal levert storingen op.
Oefening 3
Als vorige oefening, maar voordat de schutter de doorloopbal neemt, ontvanger hij de bal, maakt een schijnschot, gooit terug met één hand naar de aangever en neemt dan pas een doorloopbal. Een schijnschot betekent dat de beginhouding van het schot wordt ingenomen, de bal met twee handen wordt gestrekt maar niet wordt losgelaten. In plaats daarvan gooit de schutter terug naar de aangever met één hand. De keuze links of rechts is vaak afhankelijk van de positie van de verdediger, daar wordt bij de volgende oefening aandacht aan besteed.
Oefening 4
Als vorige oefening, maar de 1e aangever sluit niet direct aan achter de aanvallers. Na het eerste schot van de schutter (dit schot blijft zonder tegenstander) zal de afvanger de bal gooien naar de schutter. Op dat moment gaat de 1e aangever als verdediger naar de schutter om het (schijn)schot te blokkeren. De schutter passeert de verdediger en neemt de doorloopbal. De verdediger sluit nu aan achter de aanvallers.
Wat kun je zien?
- Door veel voorbeelden en geduldig oefenen komt er beheersing van de vorm.
- Het schijnschot wordt overgeslagen, er wordt direct na het ontvangen van de bal met twee handen naar binnen geplaatst. Leg accent op het schijnschot om de tegenstander te foppen.
- Het naar binnen werpen gebeurt niet nauwkeurig en niet met één hand.
- Het aantal doelpunten kan in het begin tegenvallen omdat er veel concentratie uitgaat naar de vorm van de oefening. Met name de juiste keuze om de verdediger voorbij te spelen is van belang, dat dat in eerste instantie ten koste gaat van de score is acceptabel.
- De verdediger moet attent zijn om botsingen te voorkomen.
- De verdediger kan zijn handen gebruiken om de pass naar binnen te blokkeren. Dit leidt tot nieuwe moeilijkheden voor de aanvaller. Faseer de druk die de verdediger uitoefent (bijvoorbeeld met twee handen op de rug, dan een hand gebruiken, verplicht inspringen en dan pas volledig verdedigen op het schot.)
Oefening 5
Een afvanger achter de paal, een aangever met bal onder de korf en een aantal aanvallers op 3 meter voor de korf. De leergang van de uitwijkbal wordt in deze en volgende oefeningen behandeld. De schutter op 3 meter ontvangt de bal, zijn beginhouding is als bij het schot uit stand, een kleine spreidstand. Verzet het rechterbeen iets naar achter, vind de balans op dat rechterbeen door iets met het linkerbeen a te zetten. Schiet vanuit deze balans gericht op de korf. Oefen een aantal maal op schieten op het rechter been, vervolgens op het schieten op het linkerbeen.
Schutter wordt afvanger, afvanger wordt aangever en aangever sluit weer aan bij de aanvallers.
Oefening 6
Als vorige oefening, maar de bal wordt pas gegooid als de schutter de linkervoet kruist voor de rechtervoet (bij een uitwijkbeweging naar rechts). De schutter moet het ritme zien te vinden van de pas naar rechts, ontvangst van de bal, balans zoeken op het rechterbeen en het goed strekken van armen en benen voor het gerichte schot.
Oefening 7
De aanvallers staan op 6 meter voor de korf. De schutter loopt richting korf, op de strafworpstip stopt hij en wijkt uit naar rechts. Op dat moment werpt de aangever de bal. De schutter maakt een uitwijkbal. De schutter mag een pas lopen bij het vinden van de balans. Het linkerbeen fungeert als speelbeen om de balans te houden.
De spelers leren van de voorbeelden die worden gegeven. Als trainer kan je de oefening zelf uitvoeren, ook in slowmotion om de richting van de balans goed te laten zien. Oefen deze beweging ook naar links.
Oefening 8
Na de uitwijkbal neemt de schutter een doorloopbal. De afvanger vangt nogmaals af. De schutter laten bewegen na de uitwijkbal alvorens de doorloopbal in te zetten. Dat kan in dezelfde richting als de uitwijkbal, of in tegengestelde beweging. Waak ervoor dat men verder van de korf gaat lopen.
Oefening 9
De uitwijkbal wordt een schijnschot en omgezet in een doorloopbal. De vloeiende beweging van het schijnschot omzetten in een pass naar binnen vereist meer controle in de balans. De bal met één hand naar de korf gooien.
Wat kun je zien?
- De coördinatie van vangen naar een balans stappen is een probleem.
- De schutter bepaalt de coördinatie door een ritme, soms met behulp van een hink.
- Schutters komen bij een uitwijkbal naar rechts op linkerbeen terecht bij het vinden van balans. Dit maakt het indraaien naar de korf voor het schot moeilijk.
- De uitwijkbal is een optie in het spel omdat een doorloopbalpoging wordt afgebroken omdat de verdediger goed bij blijft. Op den duur wordt de uitwijkbal een zelfstandige manier om vrij te komen.
Oefening 10
De aangever fungeert als verdediger om de schutter onder druk te zetten. Na de uitwijkbeweging naar rechts geeft de aangever de bal en tracht de aangever het schot te blokkeren. De schutter gaat voor het schot.
Oefening 11
Idem, maar de schutter heeft als alternatief de bal naar de in de korfzone aanwezige ‘afvanger’ te gooien en een doorloopbal te nemen. De verdediger gaat nog steeds voor het blokkeren van het schot. Reeds eerder is beschreven hoe de verdediger gefaseerd kan worden.
- Gooien om iemand te laten scoren
Oefening 12
Twee spelers staan op 7 meter voor de korf en acht meter uit elkaar. Een speler met de bal onder de korf en een afvanger iets achter de korf. Een speler voor de korf neemt de doorloopbal die uit de ruimte wordt aangegeven, nadat de andere speler voor de korf de bal heeft ontvangen.
De doorloopbal wordt afgevangen door de afvanger. A1 wordt A2, A2 wordt A3, A3 wordt A4 en A4 wordt A1.
Wat kun je zien?
- De aangever leert dat de schutter alleen een doorloopbal kan nemen als het werpen rustig wordt voorbereid, voor de schutter wordt gegooid en de bal geplaatst wordt op juiste hoogte.
- Looptempo en loopweg van de schutter kunnen geregeld worden door het werptempo, balbaan en het baltempo.
- Het leren beheersen van problemen als timing eisen veel herhaling en soms aanpassing van de gehanteerde afstanden.
- De problemen voor de schutter, de beginhouding van de doorloopbal is anders omdat het lichaam gedraaid is voor balontvangst, leiden tot onzuivere acties. Blijf hier attent op.
- De handelingssnelheid moet worden opgevoerd.
Oefening 13
Als oefening 12, maar de aangever gooit de bal naar een schutter die uitwijkt naar een positie schuin achter de korf. Er is sprake van een bal door het midden waarbij de aangever uit de ruimte in wedstrijdsituatie rekening moet houden met twee tegenstanders, zijn directe tegenstander en de tegenstander van de schutter, immers die loopt niet ver van de ballijn.
Oefening 14
Als oefening 13, maar de schutter maakt een schijnschot en speelt de bal door naar de speler onder de korf die een doorloopbal aangeeft.
Oefening 15
Oefenen van gooien en vrijkomen op de korte en lange lijn. De aangever staat ver naast de korf. De schutter staat voor in het vak aan de zijde van de aangever. De schutter loopt naar de aangever toe (de korte lijn), ontvangt de bal en schiet. De aangever wordt schutter, de schutter loopt naar achter de korf, de afvanger komt op de positie
van de aangever terecht, nadat de bal naar de volgende aangever is gegooid.
Oefening 16
Als oefening 15, maar de schutter kiest de lange lijn na een schijnbeweging in de richting van de korte lijn of korf te hebben gemaakt.
Oefening 15 en 16 kunnen met tegenstander bij de schutter worden getraind, zodat de aangever leert inschatten wanneer iemand vrij staat. Doseer de verdediger. Bij het gebruik van een verdediger kan de 2e aangever (die in feite niets doet) fungeren als verdediger. De roulatie na de oefening is dan: aangever wordt verdediger, verdediger wordt schutter, schutter wordt afvanger en afvanger wordt aangever (na een combinatie met een speler).
De organisatie in de volgende oefeningen is dat twee spelers tegenover elkaar staan. Per tweetal een bal. De afstand is te variëren, maar spelers mogen niet op maximale afstand gaan oefenen. Laat de spelers niet te ‘stijf’ staan, ze moeten losjes en ontspannen op de plaats kunnen bewegen.
Oefening 1
Spelers werpen elkaar de bal toe met twee handen en vangen met twee handen. Plaatsen op borsthoogte. Besteed aandacht aan of het werpen of het vangen, niet beide tegelijk.
Variaties: welk tweetal kan het snelst 25 keer heen en weer gooien, wie kan het vaakst overspelen zonder de bal te laten vallen.
Oefening 2
Als oefening 1, maar de bal iets hoger toespelen, niet zo hoog dat men moet springen, dus net boven het hoofd. Let met name op het vangen en de positie van de duimen, iets dichter bij elkaar dan bij oefening 1.
Oefening 3
Als oefening 1, maar de bal wordt op kniehoogte aangespeeld. Let met name op de pinken, iets dichter bij elkaar en naar de grond wijzend.
Oefening 4
De spelers iets dichter bij elkaar laten staan en met een stuit overgooien.
Oefening 5
De spelers gooien de bal afwisselend hoog, laag, met een stuit of op borsthoogte aan.
Variaties
Dezelfde oefeningen kunnen op grotere afstand worden uitgevoerd. Een leuke variatie is spelers dicht bij elkaar laten beginnen en na 3 keer goed heen en weer gooien steeds een kleine stap verder uit elkaar te laten staan. Na verloop van tijd
komt men ver uit elkaar en zal de maximale afstand worden bereikt. Laat spelers hooguit 3 keer op maximale afstand gooien, zeker niet meer of verder.
Oefening 6
Een speler is de werker en een speler is de aangever. De werker komt vanaf circa 10 meter aanlopen richting aangever, de bal wordt met twee handen gegooid. De werker stopt, vangt de bal met twee handen, gooit terug met twee handen en loopt terug naar beginpositie. Oefening tienmaal uitvoeren en dan wisselen van taak.
Oefening 7
Als oefening 6, maar teruggooien in de loop. Bij ervaren spelers kan de werker de bal ontvangen bij het tegemoetkomen maar ook bij het weglopen.
Oefening 8
De werker loopt op circa 5 meter afstand links en rechts van de aangever, de aangever gooit met twee handen aan als de werker bij het keerpunt is. Let op dat de bal voor de werker wordt gegooid en op het indraaien van het lichaam alvorens de bal wordt gevangen. Het keerpunt kan worden gemarkeerd, bij ervaren spelers is dit niet nodig. Ervaren spelers moeten blijven lopen totdat de bal is gegooid, de aangever heeft de taak om de afstanden in te schatten.
Oefening 9
De werker beweegt in een halve cirkel voor de aangever, waarbij naar de aangever toe kan worden gelopen, links en rechts kan worden gelopen en van de aangever af.
Oefening 10
Tegenover elkaar staande spelers. De spelers werpen de bal met één hand toe en vangen met twee handen. Oefen 25 keer met rechts en 25 keer met links.
Variaties: welk tweetal kan het snelst 25 keer heen en weer gooien, wie kan het vaakst overspelen zonder de bal te laten vallen.
Oefening 11
Als oefening 10. Met twee handen werpen en met één hand vangen, de vanger geeft aan op welke hand. Oefen dit 25 keer rechts en 25 keer links.
Oefening 12
Als oefening 10. Speler gooien met één hand en vangen met één hand, steeds dezelfde hand.
Oefening 13
Als oefening 12, maar de bal wordt gevangen met links, overpakken op rechts en gooien met rechts. De bal zal als het ware ‘achtjes’ gaan draaien. Na 20 keer heen en weer vangen met rechts, overpakken op links en gooien met links.
Oefening 14
De spelers geven elkaar moeilijke ballen. Zodanig gooien dat er moeite moet worden gedaan om met één hand te vangen. Op kniehoogte, iets te ver langs het lichaam, iets boven het hoofd.
Oefening 15
De spelers bewegen lichtjes heen en weer. De bal moet worden geplaatst op bewegende spelers, dus iets voor het lichaam van de bewegende speler.
Oefening 16
Als oefening 10, maar nu met een bovenhandse slingerworp.
Oefening 17
Als oefening 16, maar de spelers vangen met één hand en proberen de bal ‘draaiende’ te houden. Dat betekent dat de snelheid van de bal wordt omgezet in de draaibeweging die bij hoofdstuk 5 is beschreven en direct wordt teruggegooid. Het vangen is direct de start van de slingerworp.
Oefening 18
Als oefening 17, maar nu met een onderhandse slingerworp. De bal wordt hoog gevangen en met een draaibeweging achter het lichaam onderhands teruggegooid.
Oefening 19
De spelers spelen de bal achter de rug naar elkaar toe. Net als bij de slingerworp is het lichaam wat gedraaid (als er met rechts wordt gegooid moet de linkerschouder het dichtst bij de medespeler zijn), de afstanden bij deze oefening klein houden.
Oefening 20
De spelers spelen elkaar de bal in de sprong toe. Vlak voor het ontvangen van de bal springt men op, men vangt de bal, speelt deze snel weer terug en belandt pas daarna op de grond.
Een lastige oefening waarbij het vooral op timing aankomt, de meeste spelers zullen te vroeg springen en daardoor geen tijd hebben om de bal terug te gooien. Eventueel slechts een van de spelers laten springen.
Voor kinderen met weinig sprongkracht is deze oefening niet geschikt.
Oefening 21
Als oefening 20, maar nu met één hand vangen en werpen.
Oefening 22
Als oefening 20, maar de bal wordt ver boven het hoofd geplaatst. Deze oefening kan individueel tegen een muur worden uitgevoerd, bijvoorbeeld bij een circuitje.
Bij de volgende oefeningen staat wederom het werpen en vangen centraal. Het accent kan liggen op het aanleren van techniek, het onderhouden van de techniek, maar ook op conditie. De organisatie is per tweetal een werker en een aangever. Ieder tweetal een bal en enkele pilonnen. Na 30 seconden of 1 minuut van functie wisselen.
Oefening 23
De werker staat op 10 meter en loopt richting aangever. De bal wordt gegooid en met één hand in de loop gevangen en direct teruggegooid. De werker gaat terug naar beginpositie en loopt wederom op de aangever af. De bal wordt nu met de andere
hand gevangen en gegooid. Steeds opnieuw waarbij elke keer van hand wordt gewisseld.
Oefening 24
Als oefening 23, maar de bal wordt op hoofdhoogte gespeeld. In de sprong met één hand vangen (wellicht eerst met twee handen oefenen) en met één hand teruggooien.
De bal kan ook ruim boven de werker worden gegooid, zodat deze echt moet springen en volledig strekken om de bal te vangen.
Oefening 25
Op 6 meter voor de aangever staat een pilon. De werker loopt naar de pilon, maakt een uitwijkbeweging en loopt naar schuin achteren. De bal voor de werker aangooien. Direct terug spelen, weer naar de pilon lopen en de andere kant op uitwijken. De meeste spelers zullen de bal met een hand vangen en teruggooien, waarbij de buitenste hand wordt gebruikt.
Oefening 26
Als oefening 25, maar de bal laten overpakken op de binnenste hand en daarmee gooien. Let op de verplaatsing van het lichaamsgewicht op het binnenste been en het goed voorzetten van het andere been voordat wordt gegooid.
Oefeningen 25 en 26 kunnen ook met een slingerworp, onderhands dan wel bovenhands worden uitgevoerd. Leg de nadruk op de techniek en de verschillen.
Oefening 27
Als oefening 25, maar de bal wordt ‘creatief’ teruggespeeld. Dat betekent achter de rug langs, achter het hoofd langs, met een stuit of anders. De actie moet wel functioneel blijven.
Variaties
- Gooi de bal ook als de werker bij de pilon is aangekomen, deze vangt en gooit met twee handen.
- Oefening op grote afstand, veel kracht en uithoudingsvermogen worden vereist.
- In plaats van in een V-vorm te lopen, de werker in een rechte lijn van links naar rechts laten lopen op 6 meter van de aangever. De aangever moet nauwkeuriger gooien omdat de ballijn vrijwel haaks op de looplijn is.
- De aangever licht op de plaats laten bewegen, zodat bij het terug gooien meer concentratie wordt vereist van de werker.
Oefening 28
De werker beweegt op circa 4 meter voor de aangever heen en weer in een verdedigende houding, dus licht door de knieën. De werker vangt en werpt de bal met een hand, hierna ‘schuift’ hij de ander kant uit. De werper vangt en werpt de bal met de andere hand en gaat weer terug. De oefening wordt steeds in verdedigende houding uitgevoerd en belast dus met name de bovenbeenspieren. Besteed aandacht aan het goed vangen en werpen tijdens het ‘pijnlijden’.
Oefening 29
De werker ligt languit op de grond, de aangever op enkele meters voor de werker zit gehurkt. De werker moet de bal steeds vanuit lig terugwerpen naar de aangever. De oefening is met name bedoeld voor rug-, buik- en bovenarmspieren.
Oefening 30
De werker zit op de grond met opgetrokken knieën en de aangever staat op 5 meter. De werker vangt de bal, tikt de bal achter het hoofd liggend op de grond, komt weer in zittende positie en gooit de bal terug. In feite sit-ups met bal.
Oefening 31
De werker staat schuin rechts voor de aangever op circa 8 meter en loopt naar schuin links voor de aangever. Recht voor de aangever ontvangt de werper na een sprong de bal en de bal wordt direct teruggegooid. De werper moet hiervoor in de sprong een kwart draai maken. Daarna loopt de werker door naar schuin links.
Vandaar dezelfde oefening, maar nu met de andere hand.
Oefening 32
Als oefening 31, maar nu wordt de bal pas gegooid als de werker bij het draaipunt is, dus steeds schuin voor de aangever. De werker moet in plaats van een kwart draai maken in de sprong nu bijna een halve draai maken in de sprong.
Oefening 33
De aangever plaats de ballen met een boog in de ruimte, de werker moet ze vangen en direct teruggooien. Van belang is de inschatting van de aangever hoe ver van de werker kan worden geplaatst zonder dat de bal met stuit wordt gevangen.
Oefening 34
De aangever gooit de bal over de werker heen in de ruimte. De werker vangt de bal en plaatst direct de bal terug. De aangever staat, nadat de bal is gevangen door de werker, pal achter de speler en hij moet dus een halve draai maken om terug te kunnen gooien.
Oefening 35
De werker loopt heen en weer voor de aangever op circa 5 meter. Steeds als de werker voor de aangever is krijgt hij de bal en plaatst de bal achter de rug terug.
Oefening 36
Als 35, maar de bal met een slingerworp boven het hoofd terug gooien, de afstand kan worden vergroot.
Oefening 37
De werker start op drie meter voor de aangever, loopt naar schuin links van de aangever en ontvangt op circa 5 meter de bal en gooit terug. De werker loopt vervolgens naar schuin rechts van de aangever en ontvangt de bal op circa 9 meter en gooit direct terug. Vervolgens loopt de werker weer naar ver voor de aangever en ontvangt de bal op circa 15 meter en gooit direct terug, gevolgd door een sprint naar de beginpositie op drie meter voor de aangever. De werker loopt nu eerst naar schuin rechts voor de aangever en voert de oefening nogmaals uit, maar nu steeds de andere kant op. Herhaal deze oefening 2 maal en wissel dan van functie.
De volgende oefeningen zijn voor viertallen en vormen basisoefeningen voor het vangen en gooien. Per viertal een bal en twee pilonnen die circa 10 meter van elkaar staan. Twee spelers bij pilon A en twee spelers bij pilon B. De oefeningen kunnen ook met drietallen worden uitgevoerd, maar dan moet de bal beginnen bij de pilon waar twee spelers staan.
Oefening 38
De speler met de bal speelt de bal met twee handen naar de speler bij de andere pilon, loopt de bal achterna en sluit aan bij de spelers bij die pilon. Een simpele en herkenbare oefening. Snelheid ontwikkelen vanuit de worp is een mogelijke aandachtspunt om bij wat oudere spelers toch deze oefeningen aantrekkelijk te houden.
Variaties: welk tweetal kan het snelst 50 keer heen en weer gooien, valt de bal dan weer opnieuw beginnen te tellen. Wie kan het vaakst overspelen zonder de bal te laten vallen.
Oefening 39
Als 38, maar werpen met één hand. Na verloop van tijd werpen met de andere hand.
Oefening 40
Als 39, maar ook vangen met één hand.
Oefening 41
Speler 1 gooit naar een tegemoetkomende speler 2, deze gooit de bal door naar de pilon waar hij vandaan kwam naar speler 3 (moet dus een halve draai maken) en sluit aan bij de andere pilon. Bij drietallen begint het tweetal nu zonder bal. Variaties zoals oefening 38 t/m 40.
Oefening 42
Speler 1 gooit de bal naar de tegemoetkomende speler 2 die niet recht naar de bal, maar schuin naar rechts van de speler loopt. Speler 1 loopt naar de overkant, ontvangt halverwege de bal van speler 2 en gooit deze naar de pion waar hij vandaan kwam, speler 4, en sluit achter de andere pion aan waar alleen speler 3 staat. Speler 2 sluit achter speler 4 aan.
Speler 1 moet een kwart draai maken om de bal van speler 2 naar speler 4 te kunnen gooien, deze draai moet in de lucht kunnen worden uitgevoerd.
Oefening 43
In een vierkant opstellen met een onderlinge afstand van circa 10 meter. Bij grotere groepen kan in vijftallen worden gewerkt met vijfhoeken.
Speler 1 gooit de bal naar speler 2, loopt achter de bal aan en krijgt bij speler 2 de bal weer terug. Speler 1 gooit naar speler 3, wederom achter de bal aan, ontvangst en gooit naar speler 4. Bij speler 4 moet speler 1 een lange diagonale bal gooien naar speler 2 en speler 1 kan zijn oorspronkelijke positie innemen. Speler 2 vervolgt inmiddels de oefening.
Deze oefening ieder twee maal laten uitvoeren en dan de andere kant op laten gooien.
Wie is er het eerst klaar? Waak voor ongelijke afstanden.
Oefening 44
Twee spelers gooien naar elkaar en twee spelers proberen de bal te onderscheppen. De gooiende spelers hebben een beperkte ruimte, bijvoorbeeld ieder een cirkel met een diameter van 5 meter. Zodoende wordt het gooien op een bewegende speler en het ontwijken van een tegenstander getraind. Als bal 5 maal is onderschept, wisselen van functie.
Oefening 45
Een speler werpt de bal naar een medespeler op circa 4 meter en probeert direct de medespeler het gooien te belemmeren. Dat kan door inspringen, door laag te verdedigen of door zich breed te maken. De werper kan direct naar 2 andere medespelers gooien en tracht daar het gooien te belemmeren.
De voeten staan in een schredestand, waarbij de linkervoet voor de rechtervoet staat. De knieën licht gebogen. De romp helt iets voorover. De rechterhand wordt voor naast het hoofd gehouden, de duim wijst naar het hoofd, de vingers zijn gespreid. Het lichaamsgewicht rust op het voorste been. Nadat contact met de bal is verkregen is het van belang de vaart van de bal af te remmen. Dat gebeurt doordat: het lichaamsgewicht zich verplaats naar het achterste been, de hand met de bal naar achter het hoofd gaat en de rechterschouder meedraait, de arm tijdens het vangen gebogen wordt. De eindhouding is weer de beginhouding voor een eenhandige strekworp.
Veel voorkomende fouten:
- Onvoldoende meegaan met de bal, de vaart wordt te abrupt afgebroken.
- De arm is niet voor het lichaam als de bal wordt gevangen, de contactbaan is te kort om de bal goed onder controle te krijgen.
- Verkeerde been staat voor.
De uitgangshouding is schredestand met licht gebogen knieën. Beide handen gaan de bal tegemoet. Hierbij worden de armen bijna volledig gestrekt, echter zonder spanning. Juist voor het moment dat de bal de handen raakt, worden de armen gebogen. Zo wordt de vaart van de bal afgeremd. Het gehele lichaam maakt tegelijkertijd een kleine achterwaartse beweging. Bij het opvangen van de bal zijn de vingers gespreid aan de zijkant van de bal, de duimen wijzen naar elkaar toe aan de achterkant van de bal. Bij hoog aankomende ballen de duimen dichtbij elkaar houden. Bij laag aankomende ballen de pinken dicht bij elkaar houden.
Veel voorkomende fouten
- De duimen worden niet achter de bal gehouden, waardoor de bal door de handen schiet.
- Men strekt de armen niet uit naar de bal waardoor men pas actief gaat vangen als de bal te dicht bij het lichaam is. Het geleiden van de bal om de vaart te minderen valt dan weg en de bal stuit als het ware tegen de borst of handen.
- Men buigt de armen niet als er kontact met de bal is gemaakt, gevolg is een uit de handen stuiterende bal.
- Men vangt niet met het gehele lichaam, hierdoor wordt de eindhouding niet direct de beginhouding van een worp.
De onderhandse slingerworp wordt met name gebruikt om uit de worp ook snelheid te creëren voor een actie richting korf, waarbij een inspringende tegenstander voorbij wordt gelopen nadat de bal onderhands is gegooid.
Voor rechtshandige is de uitgangshouding een schredestand met de linkervoet voor en de knieën lichtgebogen. Een hoog aankomende bal is een ideale inzet voor deze worp. De bal wordt hoog gevangen en in een cirkelvormige baan gebracht, die verloopt via achter naar beneden vóór het lichaam. De arm is hierbij soepel gestrekt en de bal ligt op de gespreide vingers. De bal wordt losgelaten net nadat de rechterarm loodrecht naar beneden wijst. Het lichaamsgewicht is aanvankelijk op het voorste been. Tijdens de cirkelbeweging van de arm verplaatst zich dat naar achteren, om tenslotte weer te eindigen voor het voorste been.
Onderhandse slingerworp uit eenhandig vangen
Om de worp te gebruiken om snelheid te maken voor een loopbeweging gaat het linkerbeen naar voren op het moment dat de rechterarm loodrecht naar beneden wijst (vanaf stap 6 in de afbeelding). Bij het strekken van de rechterarm (de bal is dus reeds gegooid) komt de linkervoet weer op de grond en is de eerste pas naar binnen gemaakt.
In de wedstrijd wordt vaak met twee handen gevangen. Nadat de bal met twee handen is gevangen wordt de bal met de rechterhand van borsthoogte naar omlaag gebracht tot kniehoogte en achter het lichaam weer omhoog gebracht, waarbij de arm tijdens de beweging naar achteren gestrekt wordt en aan het eind horizontaal staat. De verdere techniek is gelijk aan het onderhandse slingerworp uit eenhandig vangen.
Onderhandse slingerworp uit tweehandig vangen
Veel voorkomende fouten
- Het moment van loslaten is foutief, waardoor de juiste richting van de worp verloren gaat.
- De arm wordt niet gestrekt gehouden.
- De snelheid van de ronddraaiende arm is te hoog, waardoor men de bal verliest of verkeerd plaatst.
De bovenhandse slingerworp wordt veelal toegepast als de tegenstander groter is dan de speler of men wil een boogbal (lobje) gooien.
Men staat in een niet te grote schredestand, linkervoet voor. De knieën zijn gebogen. Men staat dwars op de werprichting. De bal wordt gevangen en in één cirkelbeweging met gestrekte arm van onderaf naar achter het lichaam en vervolgens tot boven het hoofd gebracht en even voorbij het hoofd los gelaten, juist nadat het hoogste punt is bereikt. Tijdens het lange balcontact wordt de handelingssnelheid opgevoerd om de bal de gewenste snelheid mee te geven.
Bovenhandse slingerworp uit tweehandig vangen
Veel voorkomende fouten
- De bal wordt te vroeg losgelaten, een te hoge en te korte bal is het gevolg.
- De bal wordt te laat losgelaten, een te lage en te korte bal is het gevolg.
- De arm wordt niet gestrekt gehouden.
- De handelingssnelheid is te laag, waardoor de bal van de hand dreigt te vallen, met name als de bal achter het lichaam is.
Een zijdelingse slingerworp is over het algemeen onnauwkeurig en ongecontroleerd. Voor de volledigheid wordt het hier beschreven, maar het aanleren van deze worp verdient geen prioriteit. De bovenhandse slingerworp is een beter alternatief.
Nadat de bal gevangen is, wordt hij met gestrekte arm horizontaal naar achteren gebracht. Bij een rechtshandige werper staat het linkerbeen voor. Het lichaamgewicht rust op het rechterbeen, dat licht gebogen is. Het lichaam staat dwars op de werprichting. De bal wordt nu met een gestrekte arm horizontaal
weggeslingerd, waarbij de kracht komt uit strekking van het rechterbeen en de rompdraaiing naar voren.
Meestal is de romp in de uitgangshouding iets verder voorover gebogen. Verschilt verder alleen hierin met de tweehandige strekworp, dat de bal niet in een horizontale baan wordt gebracht, maar een dalende richting krijgt, waardoor deze eerst tegen de grond zal kaatsen, voor hij verder gaat. De bal moet de grond op circa tweederde van de afstand tot de vanger raken. Niet het midden als uitgangspunt nemen, want dan ontvangt de vanger de bal niet op het hoogste punt en is het resultaat een te langzame bal